De Kamer van diepe duisternis en een vuur zee!

Langzaam loop ik een kamer binnen…. Bij iedere stap voel ik de grond schudden…. Onzekerheid probeert zich op te dringen aan mij terwijl ik 1 stap vooruit zet… de grond voelt NIET stabiel… het schudden word heftiger…..ik twijfel… ben ik wel de goeie kamer binnen gelopen? Maar de Engel had mij naar deze deur geleid en zei tot mij dat ik binnen moest gaan…. En op een toon die geen tegenspraak duldt… toch heeft de kamer niet het uiterlijk van wat ik had verwacht… het voelt duister aan…. Ik zie niet veel… net genoeg om een stap te zetten en het schudden van de grond helpt niet echt… toch hoort ik de instructie opnieuw ‘Loop recht door… STOP NIET!!’

Ik mag niet links of rechts gaan… het is het spoor recht houden…. Plotseling zie ik de grond naast mij wegzakken en in het niets verdwijnen…. Ik schrik van het geraas van het zand dat naar beneden valt… toch het pad waar ik op loop blijft heel… het schud wel maar geen scheuren… opnieuw hoor ik een instructie ‘Kijk, NIET opzij…. Hou je blik naar voren gericht…. Hou je ogen op de VLAM!’ En uit het niets verschijnt ineenkeer een vuurvlam en het danst door de lucht…. Ik zie deze vlam maar helaas geeft die niet veel licht in deze duistere kamer… en ineenkeer bedenk ik mij Psalm 23 ‘Zelfs al ga ik door een dal van diepe duisternis, ik vrees geen kwaad, want Gij zijt bij mij!’ Deze gedachte brengt RUST… ik volg stap voor stap het pad achter de vuurvlam aan!

Langzaam begin ik te begrijpen dat deze kamer NIET de bestemming is…. Het loslaten en niet zien waar het heen gaat en blindelings de instructies volgen terwijl de aarde schud is de les… die ik mag leren in deze kamer… leren de FOCUS naar voren gericht te houden NIET achterom of opzij kijken maar achter het Vuur aan! Langzaam ontvouwt zich wat de Heer mij wil leren….

Terwijl ik de Engel zag en mij deze kamer wees dacht ik dat ik de Glorie binnen liep…. Ineenkeer hoor ik die stem weer die mijn gedachten kent en zegt:’Je gedachten kloppen… dit is de kamer naar Mijn Glorie!’ Verbaasd stop ik en zeg ‘Hoe dan Heer? Ik zie alleen maar Duisternis… de grond naast mij verdwijnt in het niets…. Hoe kan dit nu een kamer zijn naar Uw Glorie?

Ik voel dat de persoon glimlacht en Liefdevol hoor ik Hem zeggen: ‘Ik heb toch gezegd dat je Mijn Glorie ALLEEN door het VUUR heen kon verkrijgen!’ En terwijl ik de woorden hoor… veranderd de ruimte voor mij van deze kamer in een ENORME VUURZEE! Verschrikt wil ik een stap terug zetten maar ik ervaar tegelijk een ENORME Liefde die mij uitdaagt om door te lopen…. Ik wist als ik Zijn Glorie wou dat ik nu niet terug kon maar dat de enige weg vooruit was… MAAR het vuur was heet…. Ongekend heet…. En gelijk schiet het verhaal van de drie mannen in de vurige oven mij in gedachten…. En hoe het vuur hun niet deerde maar alleen de boeien verbrande waar ze vast mee zaten en in het Vuur was die vierde man….

Langzaam begon ik te snappen dat de afgelopen jaren voorbereiding waren op dit moment… dit ene moment waar ik de diepe duisternis ervaarde… gevolgd door een vuurzee! Kost wat jet kost KIES ik ervoor om een stap vooruit te zetten…. Ik loop de vuurzee binnen…. Ik voel PIJN… de pijn van wonden vanuit het verleden, ik voel pijn van trauma’s, ik voel de pijn van teleurstelling…. Maar het rare is dat deze PIJN aan de oppervlakte komt en word weggenomen… de pijn komt omhoog om genezen te worden… hetgeen wat mij jaren lang had gekweld, gevangen gehouden…. Begint los te laten… het begint te helen… het VUUR bracht heling op plaatsen die ik tot nu toe verborgen had gehouden omdat ze te pijnlijk waren….

Tranen vloeide rijkelijk toen ik stap voor stap door deze vuurzee loop… onbeantwoorde gebeden, dromen, beloften werden in dit VUUR levend…. Het VUUR Brande de bedekking weg van Zijn. Belofte…. Voor het eerst begon ik echt te zien waarvoor ik Geroepen was… Rust & Vrede kwamen in dit VUUR binnen…

En ja hoor… daar zag ik de Stem die ik had gehoord… in het midden van de VUURZEE ontmoette ik Hem… alle kracht stroomde uit mij weg… ik huilde terwijl ik in Zijn Armen viel… ik was moe, ik was op, ik kon niet meer…. Maar het moment dat ik in Zijn Armen viel… veranderde de VUURZEE in een VERFRISSENDE REGEN…. Het raakte ieder vezel in mij lijf aan… ik kon niet deze genezende regen ontwijken…. De vermoeidheid viel van mij af… de jaren van strijd verbleekten in dat moment…. Ik voel Zijn Kracht… ik voel NIEUWHEID in mijn geest en niet alleen in mijn geest maar ook mijn lichaam vernieuwt zich in Zijn Glorie!

Tot zover….gewoon een indruk die nu naar mij komt… ik hoop dat het je mag Bemoedigen