Reisverslag Oeganda Oktober 2023

Nu 1 dag terug uit Oeganda. Jongens wat een reis met veel leuke en bijzondere dingen, maar ook met verdrietige dingen. Dingen die je hier nooit zult zien en onbegrijpelijke dingen hoe. Een hele andere Geestelijke wereld waar veel duisternis aanwezig is. Een wereld die voornamelijk door mannen voor gestuurd word. Als je door de straten van Kampala loopt zijn mannen de overhand misschien 1/4 is vrouw wat op straat loopt. Een wereld waar je als blanke vrouw altijd iemand en het liefs meerdere mensen van dit land met je mee moet nemen om veilig op straat te lopen. de auto deur en het raam bijna dicht moet hebben ander ben je je spullen kwijt.

 In de Getto hadden we 15 tot 20 mensen om ons heen lopen om ons te beschermen die bij Ester horen.  En dan kun je alleen veilig daar zijn. De bedrukte gezichten toen we binnen kwamen  lopen en de glimlachen toen we weer weg gingen nadat ze te eten hadden gehad en liedjes hadden gezonden en gedanst voor God. Kinderen die als hoopjes mens in de stromende regen onder een afdakje liggen te slapen in de viezigheid. De lucht in de getto is niet te beschrijven en eigenlijk gun je niemand om daar te wonen en te werken maar het is de harde realiteit voor veel mensen. En er is verder niemand die naar hen omkijkt ook de kerken en de overheid niet. die durven daar niet te komen.

Maar ook buiten de Ghetto is het leven erg zwaar, overal kleine winkeltje die in elkaar getimmerd zijn en eigenlijk verkopen ze allemaal dezelfde spullen zoals kleren, groenten, fruit, frisdrank, bedden en meubelen soms zie je dat ze fietsen te koop motoren en auto’s. Maar fietsen zie je bijna niet daar hebben de meeste geen geld voor… auto’s zijn in slechte staat en je rijd de hele dag in zwarte rookpluimen en stof wolken. De wegen zijn op een paar na echt vreselijk slecht dat de auto’s en busje veel te leiden hebben. De motoren vliegen overal tussen door van alle kanten met hele gezinnen met kleine kinderen en baby’s in een doek gewikkeld bij mama. Geen helmen. Motoren die alles vervoeren zoals kasten, varkens 10 tot 15 dozen met spullen, planken & buizen.. verzin het maar maar het word op de motor vervoerd.

 Normaal rijden ze links van de weg maar omdat de weg zo slecht is word er tegen het verkeer in gereden, motoren aan alle kanten. En toeteren betekend blijf staan, ik rij door, ga aan de kant, door rijden. Mensen rijden in het donker vaak zonder licht. op de snel weg lopen ze gewoon hard of er loopt een dakloze dronken op de weg in het pikke donker. Mensen steken de snelweg over of stoppen langs de kant van de weg om iets te kopen aan de andere kant van de snelweg. Overal ligt afval op de straten en in de natuur.

In de straten van Kampala worden zieke kinderen in de branden de zon achter gelaten om te sterven of je ziet kinderen met kleine baby’s en peuters lopen zonder een volwassene. Waar niemand naar omkijkt. Een meisje dat omringt word door schreeuwende mannen omdat ze waarschijnlijk iets gestolen had om te eten maar die nu op het punt staat om vermoord te worden, alleen omdat ze honger had. Helaas kun je je er niet mee bemoeien, anders lig je er naast. Alleen als iemand zo’n aanval overleefd en alleen word achter gelaten zou je zo’n persoon kunnen helpen en naar het ziekenhuis kunnen brengen of als er politie in de buurt is die bellen.

Er is veel duisternis in de mensen ziel daar, veel kinderen hebben traumatische dingen mee gemaakt en zijn hard geworden. En laten niet zien wat er daadwerkelijk in hun hart leeft ze kennen geen liefde, en buiten de huizen van Ester zijn ze vies en veel hebben soms dagen niet te eten.

Werkeloosheid is daar mega groot en geen werk geen eten geen huis. Gelukkig hebben we ook leuke dingen en lieve mensen ontmoet die we in ons hart hebben gesloten, net als alle kinderen in de huizen van Ester. Ondanks dat er nog veel kan en moet veranderen zijn deze kinderen wel veilig en gaan naar school als ze groot genoeg zijn.

De school hebben we ook bezocht waar ze heen gaat en met de directeur gesproken. We hebben kunnen zorgen dat ze uniformen konden krijgen sokken en schoenen wat eigenlijk verplicht is op de school maar er word af en toe een oogje dicht geknepen als ze die nog niet hebben of op slippers lopen of nog geen sokken hebben.

We hebben veel kleding en schoenen gekocht voor de kinderen. Gezorgd dat iemand orde gaat brengen in het laatste huis en gaat zorgen dat kleding word gewassen en de kinderen ook. Er moet nog worden uitgezocht hoeveel 1 of 2x per week fruit gaat kosten zodat ze vitamines gaan binnen krijgen. Maar hoe mooi om te zien als je de huizen binnen loopt hoe blij de kinderen zijn om je te zien en met 20 kinderen je omhelst word, bij de hand word genomen en ze je het huis laten zien in welk bed ze slapen en waar ze het eten bereiden. Waar ze samen alles leren te delen zoals kleren en schoenen, daar kunnen we nog veel van leren van de dankbaarheid voor alles wat ze nu hebben. En dat een fles je frisdrank en een lolly voor hun heel speciaal is… en dat ze bang zijn dat ze niks krijgen en elkaar verdringen om maar iets te pakken te krijgen.

Bij ester thuis zijn we liefdevol ontvangen waar we ook sliepen. en een goede gezellige tijd hebben door gebracht met iedereen die daar woont en mama die voor ons kookte en met de meisjes het huis schoon hielden. Ik ben dankbaar voor deze mensen en zal ze missen tot de volgende keer dat we terug gaan. Deze week zal Debra het meisje met de tumor op haar bil een mri scan krijgen en dan worden geholpen in het militaire ziekenhuis. waar ze dan 3 tot 4 dagen moet blijven. Ester blijft bij haar tot ze naar huis mag. We hebben nog voor haar gebeden voor we naar huis gingen. Ook hebben we voor Natasja gebeden die hiv en hart problemen heeft en voor Blandina die ook hartproblemen heeft. We zijn dankbaar voor Dave die ons overal naar toe heeft gereden en samen met Anco onze spullen in de bus en de bus hebben bewaakt die met 30 graden in de bus bleven zitten .

En de school van Joseph gezien en de landbouw en het mooie huisje van Ester haar moeder wat gebouwd is. En waar ze iedereen zo dankbaar voor is  het waren 2 bijzondere weken met zoveel belevenissen met bijzondere mensen.

Ik wil iedereen in Nederland en België en misschien andere landen namens iedereen Bedanken voor alle support en ondersteuning in Gebed en financieel. We maken een wereld van verschil voor deze mensen. en Marieke en ik zijn dankbaar dat we dit mochten meemaken.

Samen maken we het verschil samen met God 🥰😍😍😍